Heb je vaak het gevoel dat je overprikkeld bent? Deze tien alledaagse momenten kunnen op een sterke manier veel hooggevoelige mensen triggeren en raken.

 Veel hooggevoelige personen ervaren op een zeer intense manier angstgevoelens op momenten die voor de meeste mensen heel normaal en alledaags zijn: bijvoorbeeld wanneer de warme en zonnige zomer soepel overgaat in het vaak grijze en koele herfstseizoen, of wanneer een gezellig feestje uiteindelijk tot een einde komt en de laatste gasten hun weg naar huis vinden. Hoe is het mogelijk dat dit kan gebeuren?   Leg het op duidelijke wijze uit en bied daarbij tien verrassende en intrigerende voorbeelden. “Deze subtiele micro-overgangen brengen vaak een diepgaand gevoel van rouw en verdriet, intens verlangen of een overweldigende leegheid met zich mee.”
 Hooggevoelige mensen leren in de loop van hun kindertijd vaak niet op de juiste manier hoe ze op een effectieve wijze voor zowel hun grote als hun kleine gevoelens moeten zorgen en aandacht aan moeten schenken.


 Fascinerende momenten van aanzienlijke verandering
 Hoogsensitieve mensen zijn in staat om elk uniek moment van het leven op een diepgaande manier te ervaren: de momenten van vreugde en geluk, de momenten van verdriet en teleurstelling, de momenten die zich tussen deze uitersten bevinden, het begin van nieuwe ervaringen, het onvermijdelijke eind van anderen, de zachte melodieën van muziek die in de verte weerklinken, en de emotionele sfeer, of gevoelstemperatuur, die in de kamer aanwezig is...

 Dit is inderdaad een ware en bijzondere gave, maar het wordt vaak als een zware last ervaren door velen, omdat we van jongs af aan voortdurend te horen krijgen dat we 'te gevoelig zijn, te veel nadenken of te emotioneel zijn'.   Dus leren we op een bepaalde manier om onze grote, intense gevoelens weg te drukken en ze niet te uiten. Echter, datgene wat niet expliciet benoemd of verwoord wordt, kan zich dikwijls omzetten in gevoelens van schaamte.

 Daarom is het van groot belang om de frequent voorkomende, maar desondanks vaak over het hoofd geziene momenten expliciet te benoemen waarop hoogsensitieve personen (HSP’s) zich afstemmen op de verschillende frequenties van verlies en verandering die nu eenmaal in het leven inherent aanwezig zijn.

 Tien micro-overgangen die frequent angst kunnen oproepen bij hoogsensitieve personen:
 1. Het moment van wakker worden
 2. Het specifieke moment in de namiddag wanneer het licht op merkwaardige wijze verandert en een betoverende gloed verspreidt. 3. De rustige en serene avond die zich langzaam aandient.
 4. De avond van zondag
 5. De overgangen tussen de seizoenen, zoals de verschuiving van de zomer naar de herfst, de overgang van de herfst naar de winter of het moment van het einde van de lente, zijn vaak bijzondere tijdstippen in het jaar.
 6. Het definitieve einde van een bijeenkomst 7. Het uiteindelijke einde van een vakantieperiode 8. Het volledig loslaten van bepaald persoonlijk bezit, zoals een auto of ander materieel goed 9. Het allerlaatste fruit van het seizoen, dat met zorg is geoogst 10. Het vieren van verjaardagen, een bijzondere mijlpaal in het leven

 Onderdrukte en verstopte gevoelens
 Deze tien subtiele micro-overgangen brengen vaak een diepgaand gevoel van rouw en verdriet, een intens verlangen of een ongemakkelijke leegheid met zich mee.   Nogmaals, deze intensieve en complexe emoties zijn absoluut niet ‘slecht’, maar worden vaak wel zo waargenomen, omdat hoogsensitieve personen (HSP’s) in hun kindertijd regelmatig niet de kans en de gelegenheid krijgen om te leren hoe ze op een passende manier voor zowel hun grote als kleine gevoelens en emoties moeten zorgen.

 Het directe gevolg hiervan is dat essentiële kerngevoelens zoals rouw, verlangen, leegheid, vreugde, enthousiasme en vervuldheid niet daadwerkelijk gevoeld, maar in plaats daarvan weggedrukt worden, om vervolgens op een later moment weer naar boven te komen in de vorm van angstgevoelens. Emoties verdwijnen niet door gevoelens van schaamte, maar ondergaan eenvoudigweg een transformatie en veranderen daardoor van vorm.

 Hoe angst kan transformeren in vreugde
 Dit is de reden waarom een aanzienlijk aantal van mijn cliënten vaak aangeeft dat ze een gevoel van angst ervaren wanneer het feestje ten einde komt of wanneer het seizoen van de ene naar de andere verandert.   Ze voeren een uitgebreid gesprek over de diepgewortelde angstgevoelens die ze ervaren aan het einde van de dag of wanneer ze vroeg in de ochtend ontwaken uit hun slaap.

 Maar wanneer je de angst op een zorgvuldige manier verzacht en deze vervolgens met een open nieuwsgierigheid en oprechte compassie benadert, dan ontdek je dat de diepere kern in wezen bestaat uit rouw. En wanneer je de intense rouw met een heerlijke, warme kop thee en een liefdevolle knuffel benadert, zul je ontdekken dat deze rouw op magische wijze in vreugde kan transformeren.

 De waardevolle en diepgaande lessen van de herfst
 We bevinden ons momenteel in het betoverende seizoen van de herfst, het tijdstip van het jaar dat vaak wordt geassocieerd met verlies, verlangen en een diepgaande nostalgie.   Wat kunnen de herfstseizoenen ons leren over de diepere emoties van rouw en de ervaringen van verlies die we in ons leven tegenkomen? De herfst benadrukt op een prachtige manier de vluchtige en vergankelijke aard van het leven. De prachtige schoonheid ervan is zó spectaculair mooi dat het werkelijk pijn doet, omdat we ons bewust zijn van het feit dat het maar een kortstondig moment duurt. In de staat Colorado, waar ik nu al enige tijd woon, is de herfstperiode behoorlijk kort van duur en lijkt deze soms bijna even snel te verstrijken als het raam van een auto dat opent tijdens een rit. En in deze wonderlijke tijd van het jaar schittert de prachtige natuur in adembenemende tinten van goud, groen, roze, rood en oranje. Elke enkele dag beneemt de verbluffende schoonheid ervan me werkelijk de adem, soms zelfs meerdere malen per dag. Het voedt me in gelijke mate als dat het vanbinnen een intense pijn veroorzaakt.

 HSP: Geluk en verlies zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden en vormen samen een essentieel onderdeel van het leven.
 Zijn geluk en verlies altijd met elkaar verweven en onlosmakelijk met elkaar verbonden?   Voor hoogsensitieve personen, oftewel hsp's, is dit zeker het geval. Het is precies zoals het ervaringsmatig ervaren van het observeren van een foto van je kinderen in hun jongere jaren, waarbij je een intens gevoel van melancholie en nostalgie ervaart, omdat die prachtige en onschuldige leeftijd nooit meer opnieuw zal terugkeren. We doen ons uiterste best om het goed en stevig vast te houden.   Tegen beter weten in proberen we ze vast te leggen op foto's en video's in de hoop dat we de tijd even stil kunnen zetten of tenminste kunnen vertragen, zodat we deze kostbare momenten voor altijd kunnen koesteren.

 Maar we zijn ons uiterst goed bewust dat dit absoluut niet mogelijk is.   Een alternatieve kant van ons wezen heeft daar in feite ook helemaal geen verlangen naar, omdat elke levensfase zonder uitzondering iets kostbaars en bijzonders met zich meebrengt. Het is alsof beide zijden van ons hart met elkaar in een hevige strijd verwikkeld zijn, waarbij de ene kant hartstochtelijk verlangt naar een moment waarin de tijd stilstaat en de andere kant vol enthousiasme en nieuwsgierigheid uitkijkt naar de mogelijkheden van wat er in de toekomst voor ons komen gaat.

 Tranen en de voortgang van de tijd
 Wanneer ik de gelegenheid heb om foto’s te bekijken van mijn kinderen toen zij nog jong en klein waren, voel ik me overweldigend vervuld met een intens verlangen, een diep verdriet, oprechte trots en een immense dankbaarheid.   Ik zie de diepgaande tederheid in mijn moederschap: hoe bijzonder dicht ik bij mijn tweejarige zoon blijf, met zijn onuitputtelijke nieuwsgierigheid en voortdurende drang naar avontuur. Op dat specifieke moment was ik me nog helemaal niet bewust van de indrukwekkende man die hij in de loop der tijd zou worden, en dat we vele jaren later zijn zestiende verjaardagsviering zouden organiseren op het prachtige strand in Florida, waar we ook de gelegenheid zouden hebben om verschillende universiteiten te bezoeken en te verkennen. De tranen die in mijn ogen opwellen, zijn zowel woordeloos als naamloos, en omvatten de essentie van zijn leven, evenals het prachtige en kostbare cadeau dat ik zijn moeder ben. Ze tonen op een overweldigende manier meer dan ooit eerder kan worden gevangen in zowel woorden als beelden.

 Wat er ook verandert in de wereld om ons heen, de liefde zal altijd blijven bestaan…
 De prachtige herfst herinnert ons er op een bijzondere manier aan hoe ontzettend mooi en betoverend deze tijd van het jaar kan zijn.   En bovendien dat er onmiskenbaar schoonheid schuilt in het ervaren van verlies. De herfst herinnert ons eraan dat, terwijl de bladeren langzaam en geduldig afsterven, de majestueuze bomen standvastig blijven en simpelweg hun ritme vertragen ter voorbereiding op hun seizoen van welverdiende rust en contemplatie.

 De lessen die wij voor onszelf kunnen meenemen zijn: we mogen toestaan dat we bepaalde delen van onszelf, evenals verschillende fases uit ons leven, van ons afschudden en laten vallen in het schitterende, gouden licht van de herfst.   En we kunnen met volledige zekerheid erop vertrouwen dat de essentie van wie we werkelijk zijn, evenals de fundamenten van onze relaties, solide, betrouwbaar, goed en onveranderlijk is in zijn wezen. Want er is altijd iets wat ongetwijfeld blijft bestaan, iets dat de tijd op de een of andere manier lijkt te overleven. Sommigen verwijzen naar dit concept als de ziel, terwijl anderen ervoor kiezen om het als het Zelf te benoemen. Maar ik noem het onmiskenbare liefde: het voortdurend terugkerende thema, de onbreekbare draad die ons met elkaar verbindt, dat ene prachtige lied dat zich op een unieke manier met elke fase van ons leven verweeft en ons diep raakt.